Jean Adrienne DNA Aktivasyonunun Derin Yapısı:

İnsanın modern yaşamda göz ardı ettiği bir gerçek vardır:
Davranışlarımızın büyük bir bölümü, bilinçli tercihlerden değil, genetik hafızadan, ataların çözümlenmemiş şemalarından ve kültürel kolektif yüklerden türetilir.

DNA, yalnızca göz rengi veya boy uzunluğu kodlamaz.
Bilimsel literatürün uzun süre görmezden geldiği, ama psiko–biyolojik çalışmaların son yıllarda doğruladığı bir durum vardır: epigenetik hafıza.

Atanın;
• Savunma stratejisi,
• Kaçınma modeli,
• Travmaya verdiği yanıt,
• Parayla ilişkisi,
• Sevgiyi alıp verememe biçimi,
• Otoriteyle çatışması

torunda biyolojik tavır olarak zuhur eder.

Jean Adrienne DNA Aktivasyonu, tam bu seviyede çalışır: Bilinçdışı kök yazılım.

Bu sistem, enerji bedeninde parazit gibi çalışan:
• Anlaşmalar (kontratlar)
• Yeminler
• Bağlılık bağları
• Fail–kurban döngüleri
• Programlı sabotaj alanları
• Ruhsal borç kayıtları

gibi fenomenleri okur, tespit eder ve kapatır.

Çalışmanın derin gücü, “kişilik maskesi”ne dokunmasında yatar. Kişi sandığı benliğin, aslında öğrenilmiş bir savunma mekanizması olduğunu fark eder.

Bu aktivasyondan sonra şu olur:
• Kişi kendi hayatını “dışarıdan” seyreder.
• Geçmiş davranışlarının mantığını çözmeye başlar.
• İç diyalog netleşir.
• Sabotaj kalıpları görünür olur.

Çözüm, farkındalık ile birlikte şunu getirir:
“Artık bu değilim.”

Bu sebeple çalışmalarda kişi “rahatlama” hisseder.
Bu çalışmada kişi “dönüşüm” yaşar.

Rahatlama geçicidir.
Dönüşüm kalıcı.

Jean Adrienne DNA Aktivasyonu, ödül beklentisiyle gelene değil, kendini duymaya cesareti olana kapı açar.

Çünkü bu çalışma şunu sorar:
“Kimliğini bırakırsan, gerçekte kim çıkarsın?”